Trzy kroki

KROK PIERWSZY

Przyznanie się przed samym sobą, że jesteś ofiarą przemocy ze strony osoby najbliższej. Wiele ofiar minimalizuje lub zaprzecza, że w ich związku dochodzi do aktów przemocy i że żyją w poczuciu ciągłego strachu przed partnerem

KROK DRUGI

Zrozumienie, że nie ponosi się odpowiedzialności za czyny sprawcy przemocy. Ofiary czesto obarczają się winą za doznawane krzywdy i cierpienia. Nikt nie zasluguje na to, żeby być bitym, ponizanym i wykorzystywanym. Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla stosowania przemocy wobec drugiego człowieka.

KROK TRZECI

Szukanie pomocy i wsparcia. Wsparcie mogą zapewnić przyjaciele, członkowie rodziny, oraz psycholodzy, pracownicy socjalni, osoby działające w organizacjach pozarządowych. Ważne jest wsparcie emocjonalne, można liczyć także na pomoc w formie odnalezienia bezpiecznego schronienia, środków utrzymania oraz pomoc prawną niezbędną do ukarania sprawcy przemocy i uregulowania spraw rodzinnych i majątkowych. Proszenie o pomoc nie jest łatwe, wymaga odwagi
i przezwyciężenia wstydu.